سنجش نگرش جامعه میزبان به تأثیرات اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی توسعه گردشگری (مورد مطالعاتی: روستاهای بخش لاریجان شهرستان آمل)

یکی از راهبردهایی که امروزه در بسیاری از کشورهای جهان به منظور رشد و توسعه مناطق روستایی به آن توجه می شود، توسعه و گسترش گردشگری در نواحی روستایی می باشد. در این میان هر چند گردشگری می تواند نتایج و اثرات مثبت داشته باشد، نباید از نتایج منفی آن غافل شد. مفهوم پایداری درصنعت گردشگری، طی چند دهه گذشته بعنوان یکی از کلیدی ترین و در عین حال مباحثه انگیزترین مفهوم از مفاهیم توسعه گردشگری و بعنوان چارچوبی برای فهم روندهای توسعه اقتصادی_اجتماعی و مدیریت منابع طبیعی و گردشگری در سراسر جهان مطرح شده است. از این رو این مطالعه با هدف سنجش نگرش جامعه میزبان به تأثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی توسعه گردشگری انجام شد. منطقه مورد مطالعه روستاهای بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. جامعه مورد مطالعه، روستاییان منطقه می باشد که نمونه ای به تعداد 80 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده اند. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون تحلیل عاملی انجام شده است. نتایج نشان می دهد عامل درآمد و اشتغال از نظر روستاییان بیشترین تاثیر را بر پایداری گردشگری دارد.